Rientje's manier

Vandaag, 2 december 2024, ben ik weer een jaar verder. Weer een jaar kankervrij, voor zover je dat bij mijn soort controle (een mammografie en lichamelijk onderzoek) kan zien. Maar mijn lijf voelt goed, dus deze controle zie ik als bevestiging daarvan. Officieel heet het ‘in remissie’ en normaal gesproken worden borstkankerpatiënten na vijf jaar … Meer lezen over Weer een jaar kankervrij…

Het is al even geleden dat ik wat gedeeld heb op mijn blog. In dit geval een teken dat het goed gaat 😊 en mijn leven en lichaam lekker in balans beginnen te komen. Ik heb nog wel gekke uitschieters qua lichaam waarbij ik me af en toe achter de oren krab. Want hoezo is … Meer lezen over Steeds meer balans

Ik zie mezelf zo weer zitten in de spreekkamer in het ziekenhuis. Iets over 2 in de middag, na een ochtend onderzoeken. Ik krijg de uitslag van de biopten die ’s ochtends genomen zijn van het knobbeltje in mijn borst en een verdikking die tijdens de echo werd gevonden in mijn oksel. Jezus f*ck, ik … Meer lezen over Twee jaar later

Daar zit je dan, 30 november, alleen in de wachtkamer. Mondkapje op, ruime afstand van de andere mensen. Hoe anders was de wereld een jaar geleden. Toen mocht ik me op 10 december melden voor mijn operatie. Met in mijn kielzog pap, mam en zusje. Ze mochten nog net niet mee de operatiekamer in. En … Meer lezen over Garantie tot de voordeur

Soms ben ik ontzettend stijf in mijn benen. Ik zit graag in de kleermakerszit of met één been onder het andere gevouwen. Dat gaat op zich prima, maar als ik dan weer opsta…zucht, steun en kreun! Of als ik uitslaap (of een poging doe) en het dan in mijn heupen voel alsof ik de hele … Meer lezen over Oud vrouwtje

Jullie hebben het al wel gemerkt: ik heb minder behoefte om dingen van me af te schrijven. Het leven na kanker krijgt vorm. Met alle ups en downs die daarbij horen, maar ik ga nog steeds vooruit! Ik werk inmiddels 25 uur en schakel weer bijna net zo snel als voordat ik ziek werd. Ook … Meer lezen over Minder behoefte om te schrijven

Dit voelt echt bizar vandaag. Een jaar geleden zat ik in het ziekenhuis en kreeg ik de diagnose te horen. Vandaag zat ik op mijn werk, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Weliswaar halve dagen maar het gaat toch goed. Het voelt ook heel dubbel. Aan de ene kant lijkt het alweer … Meer lezen over Een jaar geleden

Het ‘gewone’ leven krijgt weer vorm. Of nou ja, ‘gewoon’…met de hele wereld onder invloed van het coronavirus is het voor niemand een gewoon leven. Wat een bizarre situatie is dit! Zo ben ik kanker aan het verslaan en zo sta ik naar lege schappen te staren in de supermarkt en ben ik op zondagmiddag … Meer lezen over Het ‘gewone’ leven

Het zit er bijna op! De intensieve behandeling dan. Vrijdag 17 mei ben ik gestart met chemotherapie, 10 december de operatie en komende vrijdag, Valentijnsdag, mijn laatste bestraling. Tien maanden achtbaan sinds de diagnose op 16 april en die tien maanden zijn snel voorbij gegaan. Ondanks alles. De achtbaan komt nu tot stilstand en was … Meer lezen over Bijna klaar

‘Normaal’ gesproken praten we niet snel over de dood. Dan is daar vaak een aanleiding voor zoals een recent overlijden of uitvaart. Ik merk dat daar toch nog een soort van taboe op rust. Terwijl juist de dood het enige is wat zeker is in het leven. En juist daarom misschien ook wel eng om … Meer lezen over Praten over de dood